من یک بدبختم...

هجران...

من یک بدبختم......

  امروز چقدر درد آور بودو هستو خواهد موند... 3 سال گذشت سه سالی که جز غم نبود تو هیچی توش نبود... تویی که با رفتنت قلبو زندگی و روح منو هم بردی و دیگه هیچ وقت نتونستم نه فراموشت کنم و نه شاد باشم... ولی همه اینا به کنار به رسم هر سال و جای همیشگی بازم تنها و بدون حضور خودت تولدتو جشن گرفتم امسالم زنده بودمو این روزو دیدمو تونستم خاطراتو مرور کنم... چقدر سخته و سخت تر از همه اینا اینکه تو نیستی ندای عزیزم... نمیتونم تحمل کنمو بعد این پست تبریک تولدتو میفرستم به وبلاگت... نوشتن خالی آدمو سبک نمیکنه... میدونم نباید مزاحمت بشم ولی نمیدونی چه دردی داره تو عزیز ترین و ب من یک بدبختم......ادامه مطلب

دیشب همه شمع روشن میکردن نمیدونم چرا این کارو میکنن یادمه اولین باری که این صحنه رو دیدم هنوز اینجا بود و اون شب رفته بود شهرش و میگفت دلش میخواد یه بار ببینه ولی دیگه نموند که ببینه دیشب یکی از دوستام منو برد جاهایی از شهر خودم که هیچ وقت ندیده بودمشون محله هایی که حتی یه بارم پامو توشون نزاشته بودم هر کسی پیرو جوون زنو مرد دخترو پسر یه شمع روشن میکردنو میزاشتن رو دیوار برگشتو گفت کاش ماهم ارزویی داشتیمو شعمی روشن میکردیم جملش خیلی سنگینو درد آور بود بعضی وقتا خیلی زود همه ی آرزوهاتو از دست میدی و دیگه آرزویی واسه ادامه ی زندگیت نداری و فقط شب و روزات من یک بدبختم......ادامه مطلب